Mən hamıdan gec öləcəm 
Saatların əqrəbləri təmbəlləşir gündən-günə. 
Zaman yoxmu, zaman varmı? 
Ilk baharmı, son baharmı? 
Ötürdüyüm hər bir ildən xatirələr yadigarmı? 
Gizlimi, ya aşikarmı qocalıram gündən-günə, 
Inan, aşağı endikcə ucalıram gündən günə. 
Sarmaşıqlar sarılıbdır əllərimə qoymur yazam, 
Yaddaşıma lənət olsu`n bu şəhərdə qoymur azam. 
Bədən ölər, ruh yaşayar, məhəbbəti ruh daşıyar, 
Nə edim ki, bədəndən tez ruhum ölür gündən-günə, 
Bu zülmətdə bir şam ilə o da sönür gündən-günə. 
Milyonların arasında tənhalığa qapılmışam, 
Nə deyərəm, nə gülərəm, sanki daşdan yapılmışam, 
Cırılmış bir paltar kimi bədənimdən atılmışam, 
Ciyərlərim vermir nəfəs paxıllaşır gündən-günə, 
Güzgüdəki düşmənlərim yaxınlaşır gündən-günə. 
Ağıllı anlamaz məni dəlilərin şairiyəm, 
Dənizlərdə batım gedən gəmilərin şairiyəm, 
Qığılcımla alovlanan zəmilərin şairiyəm. 
Alovlanan zəmilərim külə dönür gündən-günə, 
Yaxınlarım məzarlıqda g`ülə dönür gündən günə. 
Gəncəm, amma qəlbim deyir: 
-Qoca, yüzü vurdun başa 
Ürəyin hər döyüntüsü deyir yaşa,yaşa,yaşa! 
Nə yaşamaq? Yaşadıqca yaşananlar dəydi daşa. 
Yazı qışı aşa-aşa yaşayıram gündən-günə, 
Daşıyıram yaraları qaşıyıram gündən-günə, 
Ağacların yarpaqları, bax, tökülür gündən-günə, 
Qurduğum arzulara bax, bax, sökülür gündən-günə, 
Belim düzdü qəlbim isə bax, bükülür gündən-günə. 
Amma yuxularım deyir, mən hamıdan gec öləcəm 
Mən ya dahi bir sənətkar, ya da ki, bir heç olacam